بومی سازی طراحی شهری و برنامه ریزی توسعه از طریق طراحی مکان های زیبا وجذاب

بومی سازی طراحی شهری و برنامه ریزی توسعه از طریق طراحی مکان های زیبا وجذاب

در جهان امروز، نیاز به آرامش و درک زیبایی محیط گمشده پیرامون هر انسانی، بیش از نیاز به سرعت در جابجایی ها و انتقال احساس می شود. به وجود آوردن بستری مناسب از فضاهای شهری جهت تبلور زیبایی به ارتقای سرزندگی در فضای شهری کمک کننده خواهد بود، چرا که بسیاری از معضلات فضاهای شهری معاصر از عدم توجه کافی به زیبایی شناسی در فضاهای عمومی برای پاسخگویی به نیازهای شناختی مردم ناشی می شود. ارزش مکان های با طراحی زیبا و دوستانه به خوبی شناخته شده است و نمونه های زیادی در آن وجود دارد. با این وجود، غالباً ویژگی های اماکن کاملاً معمولی، اما دلپذیر، دراثر فرسایش یا تخریب تدریجی ناشی از بسیاری از اعمال یا نادیده ها، به تدریج کاهش می یابد. در این مقاله چالش های پیش رو میان منافع گوناگون در مقیاسه ای مکانی و زمانی مختلف مورد بحث قرار گرفته و اینها به ابزارها و رویکردهای کاملاً متفاوتی که در عمل استفاده می شود، مربوط می شود. نتیجه گیری می شود که فرآیندهای موثرتر تحلیل و ارزیابی، از طریق مشارکت عمومی و کار چند رشته ای، می توانند یک دانشی را فراهم آورند که موجب توسعه برنامه ریزی استراتژیک تر و توسعه یابی ذاتی شود. تمرکز تجدید شده بر محلی گرایی، فرصتی برای نوآوری و ابتکار بیشتر در طراحی شهری ارائه می دهد و مقاله بر فرصت های کلیدی که برای این امر پدیدار می شود، تأمل می کند.