بررسی تاثیر بکارگیری روش های تدریس فعال در مقایسه با روش های سنتی در مقطع ابتدایی

بررسی تاثیر بکارگیری روش های تدریس فعال در مقایسه با روش های سنتی در مقطع ابتدایی

در دهه های اخیر تلاش های زیادی در جهان صورت گرفته تاروش های کلیشه ای و سنتی آموزشی جای خود را به روش های تازه و بدیع و مبتنی بر نیازهای فردی و اجتماعی دانش آموزان دهد. در این مقاله به مقایسه استفاده از روش های تدریس فعال با روش های سنتی در یادگیری درس ها به دانش آموزان می پردازیم. پیش از آنکه درباره اثربخشی روش های تدریس در میزان فعالیت های یادگیری و درک و فهم دانش آموزان بحث کنیم، لازم است به اهمیت و ضرورت نگرش های جدید آموزشی نگاهی بیندازیم. امروزه، به سبب نفوذ علوم و تکنولوژی در زندگی روزمره، و نیاز جوامع به مشاغل و حرفه های جدید و پیشرفت علوم تربیتی و روان شناسی یادگیری، در عمل شیوه های تدریس، اهداف و چشم اندازهای آموزشی و تربیتی تغییر کرده اند و نگرش های آموزشی نو شده اند. محور اصلی نگرش های جدید آموزشی بر چگونگی یادگیری و تأثیر آموخته ها بر زندگی یادگیرنده متمرکز است. از این رو، شناخت ویژگی های کودک، بررسی نیازهای آموزشی و تربیتی او، کشف روش ها و راهبردهای ابتکاری و جدید، توسعه امکانات آموزش فردی، و مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی، از اهمیت خاصی برخوردارند. در واقع، با اعمال نگرش های جدید، نظام آموزشی متحول می شود و چشم اندازها و فعالیت های تازه ای پیش پای مدرسه ها گشوده می شوند. از این رو، مدرسه های قرن بیست ویکم می کوشند نسل آینده را برای تحصیلات بالاتر و قبول مسئولیت های بزرگ اجتماعی تربیت و آماده کنند. روشی که برای این تحقیق استفاده نمودیم، روش نیمه میدانی و همچنین استفاده از اسناد کتابخانه ای و مقالات معتبر وکتاب ها می باشد.