مقایسه آموزش فراشناختی و تدریس سنتی بر انگیزش تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان

مقایسه آموزش فراشناختی و تدریس سنتی بر انگیزش تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی آموزش فراشناختی و تدریس سنتی(سخنرانی) بر انگیزش تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان دختر پایه ششم شهر تهران در سال تحصیلی98-1397 بوده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود، نمونه گیری این پژوهش به صورت چند مرحله ای بود، به این نحو که از میان مناطق آموزش و پرورش شهر تهران، منطقه 7 به طورغیرتصادفی انتخاب شد سپس از بین مدارس این ناحیه، یک مدرسه به طور تصادفی انتخاب شد در مرحله بعد از بین کلاس های پایه ششم به طور تصادفی دو کلاس انتخاب شد. یک کلاس به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد.

در نهایت تعداد حجم نمونه این پژوهش50 نفر بود (25 نفرگروه آزمایش و 25 نفرگروه گواه). ابزارهای سنجش در این پژوهش شامل پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی والرند(1992)، و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد (1995)بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین های انگیزش تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان آموزش دیده با روش فراشناختی و دانش آموزان تحت آموزش سنتی، از نظر آماری تفاوت معنادار وجود دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش فراشناختی نقش پررنگ و با اهمیتی در افزایش انگیزش تحصیلی و خود تنظیمی دانش آموزان دارد.