بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانش آموزان

بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانش آموزان

آموزش معکوس گونه ای جدید از رویکردهای آموزشی است که تلاش می کند با ترکیب امکانات فضای مجازی و پیشرفت های تکنولوژی در کنار یادگیری حضوری (چهره به چهره)، یادگیری را به صورت عمیق و لذّت بخش به دانش آموزان ارائه دهد. بزرگترین دستاورد آموزش معکوس، رابطه دانش آموز با معلم و آزاد کردن زمان کلاس به انجام فعالیت های با کیفیت بالاتر و جذاب تر است. در طراحی یادگیری معکوس با به کارگیری فناوری های آموزشی بخش قابل ملاحظه ای از زمان کلاس جهت ایجاد انگیزه و تعمیق و تثبیت یادگیری دانش آموزان به تعامل و فعالیت های عملی با راهنمایی و نظارت معلم و درگیری تحصیلی بیشتر دانش آموزان پرداخته شده است. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی می باشد، از لحاظ هدف کاربردی می باشد.

طرح این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو تسنگ (2011) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0.75 و 0.82 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تأیید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره درگیری تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون 33.40 بود که در پس آزمون به 46.50 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0.005) در واقع بین دانش آموزانی که به روش یادگیری معکوس آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان تفاوت معناداری وجود دارد.