تاثیر اندازه موسسات حسابرسی بر رابطه بین کیفیت افشاء اطلاعات مالی و مدیریت سود بر مبنای اقلام تعهدی شرکت ها

در دهه ‌های اخیر، کفایت افشاء و شفافیت گزارشگری تأثیرات مهمی بر استراتژی‌ های سرمایه‌ گذاران داشته است. افزایش روزافزون تحقیقات در این حوزه نشان می‌دهد که کیفیت اطلاعات مالی شرکت‌ ها جزو عوامل اساسی تأثیرگذار بر تصمیمات سرمایه‌ گذاران می‌باشد. تصمیم سرمایه‌ گذاران در خصوص سرمایه‌گذاری، به نوبه خود به وجود گزارشگری مالی مناسب بستگی دارد. گزارشگری مالی تخصیص منابع سرمایه در یک شرکت تجاری و قابلیت سود دهی آن را افشاء می‌ نماید، بنابراین افشای کامل اطلاعات مالی برای استفاده ‌کنندگان از صورت ‌های مالی، امری ضروری بشمار می‌ رود، ضمن آنکه عدم افشای کامل اطلاعات در گزارش‌های مالی گمراهی استفاده ‌کنندگان را در پی خواهد داشت. اهداف اصلی این پژوهش بررسی تأثیرات کفایت افشاء اطلاعات بر مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی اختیاری، بررسی روش ‌های معمول افشاء اطلاعات مالی بر اساس تفکیک شرکت ها بر اساس اندازه آن‌ ها، فراهم کردن شواهدی درباره کفایت افشاء اطلاعات و مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی اختیاری شرکت‌ها، بررسی رابطه بین امتیاز افشاء اطلاعات مالی و اقلام تعهدی اختیاری و تبیین نظری و تئوریک مبانی افشاء اطلاعات و چگونگی ارتباط آن با مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی یک سال پیش رو و آتی بود. این پژوهش از دیدگاه هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر نحوه جمع ‌آوری اطلاعات، تحقیقی پس‌رویدادی بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. روش آماری پژوهش همبستگی مقطعی بود و اطلاعات واقعی شرکت‌ها به صورت تلفیقی و به وسیله الگوی رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق، روش آرشیوی بود که در آن، اطلاعات لازم از مقالات و تحقیقات داخلی و به ‌خصوص خارجی و منابع اینترنتی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شرکت های پذیرفته ‌شده در بورس اوراق بهادار تهران که از سال 84 تا 93 در بورس اوراق بهادار تهران بوده‌اند، بود. نتایج نشان داد که بین کیفیت افشاء اطلاعات مالی و اقلام تعهدی اختیاری رابطه منفی و معناداری وجود داشت و اندازه موسسات حسابرسی بر رابطه بین کیفیت  افشاء اطلاعات مالی و اقلام تعهدی اختیاری تأثیر معناداری داشت.