نقش نهادهای بین المللی در حمایت از قربانیان شکنجه (مطالعه موردی: کردهای عراق)

شکنجه نقض آشکار حقوق بشر و رفتاری علیه حرمت و کرامت انسان تلقی می شود. مجمع عمومی سازمان ملل این عمل را محکوم و حقوق بین الملل و همچنین حقوق داخلی کشورها آن را منع نموده است. امروزه شکنجه در حقوق بین الملل به عنوان یک جرم بین المللی شناحته شده و کنوانسیون منع شکنجه مصوب 1984 سازمان ملل و اساسنامه دیوان کیفری بین المللی بر جرم بودن آن تأکید دارد. کردهای عراق از بدو تاسیس دولت عراق تاکنون در راستای احقاق حقوق خود بارها مورد حمله دولت مرکزی قرار گرفته اند. در زمان حاکمیت حزب بعث به رهبری صدام حسین و در سایه سکوت جامعه بین المللی کردها مورد ژنوسید و پاکسازی قومی قرار گرفتند اما پس از سال 2003 و تشکیل دولتی پارلمانی و فدرال، کردها با کسب فدرالیسم در چارچوب عراق به بخشی از حقوق خود دست یافتند. در سال 2011 بر اثر فشار سازمان های بین المللی حقوق بشر، دولت جدید عراق کنوانسیون منع شکنجه را پذیرفت اما پس از این پذیرش نیز گزارش های متعددی از شکنجه در سراسر عراق منتشر شده است. در رابطه با کردها نیز تحولات اخیر در کرکوک و دیگر مناطق مورد مناقشه نشان داد که پذیرش معاهده منع شکنجه هیچگونه تاثیری بر رفتار نیروهای نظامی و شبه نظامی عراق علیه کردها و در نتیجه پیشگیری از شکنجه آنها نداشته است.