تحلیل جنبه نمایشی آیین های اسب چوبی و نخل گردانی سبزوار از منظر پال وودراف

تحلیل جنبه نمایشی آیین‌های اسب چوبی و نخل گردانی سبزوار از منظر پال وودراف

شهر سبزوار با قدمتی کهن هرساله برگزاری آیین‌هایی را به خود می‌بیند. ویژگی اصلی این آئین مردمی بودن و هیجانی بودن آن است که از احساس ناخودآگاه مردم نشات می‌گیرد. در این پژوهش به دو آئین اسب چوبی و نخل گردانی در شهر سبزوار پرداخته شده که آئین اسب چوبی در زمان قبل از اسلام به‌عنوان آئین طلب باران و در زمان حکومت مغول برای آموزش نظامی کاربرد داشته است.

آیین دیگر سبزوار آیین نخل گردانی است. در این مراسم نخل از جایگاه خود حمل می‌شود و در حین مراسم علم‌گردانی و سینه‌زنی نیز انجام می‌گیرد. این پژوهش به‌صورت توصیفی-تحلیلی به بررسی جنبه‌های نمایشی این دو آیین از منظر پال وودراف می‌پردازد. وودراف باور دارد که ادبیات نمایشی و تئاتر برای بسیاری از اهداف والای انسان یک ضرورت است. وی تئاتر را هنری می‌داند که با آن، انسان‌ها کردار انسان را در زمان و مکانی معین تماشایی می‌کنند یا تماشایی می‌یابند. پس بر اساس نظریات وودراف می‌توان این دو آیین را تئاتر دانست. در این دو آیین مردم به طلب نیازهای خود به برگزاری مراسم می‌پردازند.