بررسی اثربخشی آموزش سلامت معنوی بر امیدواری و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس.)

بررسی اثربخشی آموزش سلامت معنوی بر امیدواری و راهبردهای مقابله‌‌ ای در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس.)

سابقه و هدف: شناخت ابعاد معنوی، جزء حیاتی سلامت انسان است که به افزایش علاقه به آموزش معنویت منجر می‌شود. سلامت معنوی تاثیر مثبتی روی سلامتی، طول عمر و بهبودی از بیماری جسمانی دارد. ازاین‌رو، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش سلامت معنوی گروهی بر امیدواری و راهبردهای مقابله‌ ای بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (ام.اس.) است.

روش کار: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی است که جامعه‌ی آماری آن را اعضای «جامعه‌ی حمایت از بیماران ام.اس.» شهر تهران تشکیل می‌دهند. پس از محاسبه‌ی حجم نمونه، نمونه‌گیری در دو مرحله انجام شد؛ ابتدا 100 نفر از اعضای جامعه‌ی حمایت از بیماران ام.اس. و سپس 30 نفر، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. یک روان‌شناس بالینی آموزش دیده، آموزش سلامت معنوی را به‌صورت گروهی، در هشت جلسه‌ی 90 دقیقه‌ ای برگزار کرد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌ی امیدواری میلر (mhs) و پرسش‌نامه‌ی راهبردهای مقابله‌یی لازاروس و فولکمن (csq) بود. نمره‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون نیز با استفاده از تجزیه و تحلیل کوواریانس، تحلیل شد. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه‌براین، نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که آموزش هشت جلسه مداخله‌ی سلامت معنوی در گروه آزمایش، نسبت به گروه کنترل، موجب تغییر در نمره‌های حاصل از متغیّرهای امیدواری (0.35)، راهبردهای مقابله‌ ای مسئله‌مدار (0.40) و هیجان‌مدار (0.25) شده است.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش گویای این است که آموزش سلامت معنوی می‌تواند در افزایش امیدواری و تقویت راهبردهای مقابله‌‌ ای کارآمد (مسئله‌مدار) افراد مبتلا به ام.اس. موثر باشد.