نقش بخشایش و معنویت‏ گرایی در پیش ‏بینی شادکامی زوجین

نقش بخشایش و معنویت‏ گرایی در پیش ‏بینی شادکامی زوجین

سابقه و هدف: شادکامی یکی از مفاهیم روان‏شناسی مثبت‏ گرا است که امروزه اهمیت آن در زندگی زوجین و همچنین بهداشت و سلامت روان مطرح شده است. تشکیل و حفظ خانواده و پیشگیری از فروپاشی آن مستلزم برخورداری اعضای خانواده از توانمندی ‏ها و مهارت ‏هایی است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تبیین نقش بخشایش و معنویت‏ گرایی در شادکامی زوجین انجام شده است.

روش کار: روش این پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش تمامی زوجین ساکن شهر کرمانشاه بود که در سال 1398 با روش نمونه ‏گیری دردسترس تعداد 300 نفر از آنان برای نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های پژوهش پاسخ دادند. ابزارهای استفاده‌شده در مطالعه عبارت است از مقیاس شادکامی آکسفورد (هیلز و آرجیل)، مقیاس سنجش بخشش در خانواده (پولارد و همکاران) و مقیاس معنویت (شهیدی و فرج‏نیا). درنهایت، تحلیل داده ها با استفاده از روش ‏های آمار توصیفی، ماتریس همبستگی و رگرسیون گام‏ به‏ گام انجام شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین بخشایش (0.519=r و 0.05>p) و معنویت‏ گرایی (0.688=r و 0.05>p) با شادکامی زوجین رابطه معنی ‏داری وجود داشت. از سوی دیگر، در بین ابعاد بخشایش؛ زیرمقیاس ‏های احساس بهبودی و سبک‏بالی، تشخیص/تصدیق و درک واقع ‏بینانه پیش ‏بینی‌کننده ‏های قوی‏تری برای شادکامی زوجین بودند. همچنین، در بین زیرمقیاس ‏های معنویت به ‏ترتیب توانایی معنوی و نگرش معنوی قدرت پیش‏ بینی‌کنندگی قوی‏تری برای شادکامی زوجین داشتند (0.05>p).

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‏ توان گفت بخشایش و معنویت ‏گرایی می ‏توانند در ارتقای شادکامی زوجین نقش موثری داشته باشند و در مراکز مشاوره لازم است به این سازه ‏ها بیشتر توجه شود.