بررسی نقش مناطق ویژه اقتصادی در میزان اشتغال زایی و سطح رفاه

بررسی نقش مناطق ویژه اقتصادی در میزان اشتغال‌زایی و سطح رفاه

یکی از راه‌های توسعه منطقه‌ای توجه به بحث مناطق ویژه اقتصادی است. ایجاد مناطق ویژه اقتصادی با هدف افزایش و توسعه صادرات، ایجاد اشتغال، جذب سرمایه‌گذاری و انتقال تکنولوژی و افزایش درآمد عمومی و سایر موارد صورت می‌پذیرد و پیامدهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گسترده‌ای را باخود به ارمغان می‌آورد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مناطق ویژه اقتصادی در میزان اشتغال‌زائی و سطح رفاه در شهرهای ساحلی شمالی است.

ایجاد مناطق ویژه اقتصادی یکی از اهداف برنامه‌ریزی‌های راهبری، منطقه‌ای و ملی است که با هدف افزایش اشتغال و رفاه عمومی انجام می‌گیرد. اجرای چنین برنامه‌هایی مستلزم هزینه و فعالیت‌های گسترده‌ای است که باید پیامدهای آن پاسخگوی زمان و هزینه بالای آن باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان مناطق ویژه اقتصادی در سه منطقه امیرآباد، نوشهر و آستارا به تعداد 136 تن می‌باشد.

روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی - پیمایشی است. ابزار اصلی گردآوری داده‌ها، پرسشنامه است که سطح روایی و پایایی آن، برای تمامی سازه‌ها اندازه‌گیری و تائید شد. پس از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاری در قالب نرم‌افزار lisrel مشخص شد که: مناطق ویژه اقتصادی نقش مثبت و معنی‌داری در میزان اشتغال در شهرهای ساحلی شمالی دارند اما؛ بین مناطق ویژه اقتصادی و سطح رفاه ساکنین شهرهای ساحلی شمالی رابطه معناداری یافت نشد.