حمایت متقابل دولت ها و سازمان های بین المللی از اقلیت های قومی

اهمیت حمایت از حقوق اقلیت ‌ها و ارتباط آن با صلح و امنیت داخلی و منطقه‌ ای پس از تجربه‌ های تلخ مخاصمات داخلی کشورهای حوزه بالکان در دهه نود که با شکنجه و آزار و اذیت اقلیت ‌های قومی، نژادی، زبانی و مذهبی همراه بود، برای همه روشن شد به‌گونه ‌ای که کنوانسیون ‌ها و میثاق ‌های مختلفی جهت حمایت از حقوق آن‌ ها ایجاد شده است در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز با الهام از تعالیم فقهی اسلام و سیره نبوی بر بسیاری از حقوق و آزادی ‌های اقلیت ‌های قومی، تأکید ورزیده و با توجه به وضعیت ویژه آن‌ها به ‌عنوان اقلیت و هم ‌چنین مسئولیت آن‌ ها به ‌عنوان شهروند در جامعه اسلامی حوزه گسترده ‌ای ازحقوق را برای اقلیتها در نظر گرفته است. اما با وجود ایجاد قوانین مختلفی بین المللی و داخلی متاسفانه بعضا برخی از کشورها حقوق این افراد را نادیده گرفته و تبعیضات مثبتی که باید برای گروه اقلیت ‌های قومی روا دارند دریغ کرده حقوق حقه آنان را پایمال میکنند برای جلوگیری از این وضعیت سازان ملل در منشور حقوق بشر خود چاره ای اندیشیده و با ایجاد کمیته های مختلف و سازمآن‌ های مختلف حمایتی در صورت نقض حقوق بشر از جانب دولت، دولت ناقض حقوق اقلیتها باید بسته به مورد به شورای امنیت، دادگاه لاهه و... پاسخ گو باشد.