تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری برناراحتی فیزیولوژیکی افراد مبتلا به پسوریازیس

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر بخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر ناراحتی فیزیولوژیکی افراد مبتلا به پسوریازیس بود. مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی با دو گروه آزمایش و کنترل و همچنین انجام پیش آزمون-پس آزمون بود. در این پژوهش 20 نفر از بین تمام 1248 نفر اعضاء انجمن پسوریازیس بودند که بطور تصادفی انتخاب شدند و در 2 گروه شناختی- رفتاری و کنترل جایگزین شدند (هرگروه 10 نفر). آزمودنی ها با پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (spin) مورد ارزشیابی قرار گرفتند. براساس نتایج آزمون‌های اجرا شده، میانگین نمره های افراد مبتلا به پسوریازیس در ناراحتی فیزیولوژیکی به طور همزمان بین اعضای دوگروه کنترل و گروه درمانی شناختی- رفتاری متفاوت بود. همچنین نتایج تحلیل دادها با استفاده از تحلیل کوواریانس و شیب خط رگرسیون تفاوت معنا داری بین دو گروه برای ناراحتی فیزیولوژیکی (05.0(p<  نشان داد. شیوه ی درمانی شناختی- رفتاری باعث تغییر معناداری در ناراحتی فیزیولوژیکی افراد مبتلا به پسوریازیس شده است. با توجه به شواهد جمع آوری شده در این تحقیق می‏توان نتیجه گرفت که، درمان شناختی رفتاری بر ناراحتی فیزیولوژیکی افراد مبتلا به پسوریازیس اثر معنی داری دارد.