تقابل (نقش بزکوهی و درخت) بر روی تپه شاه فیروز سیرجان با ظروف سنگ صابونی تمدن جیرفت

انسان ابتدایی با به تصویر درآوردن باورهایش و بهره از محیط زندگی خود، نقوش و علائمی را بر دیوار غارها، صخره‌ها و ظروف دست ‌ساز خود نقش کردند. این نقوش روشی برای انتقال پیام، نشان دادن افکار و وسیله ‌ای برای بیان آرزوها و ترس‌های بشر بوده ‌اند. همانند نقش بزکوهی و درخت که با زندگی مردم آن روزگار در آمیخته‌اند و جزئی از میراث باارزش آن‌ ها شدند. بز کوهی حیوان ملی ایران و همیشه مرکز قدرت محسوب می ‌شده است، همراه با درخت که منبع باروری، حیات و دارای خیر و برکت است، نشان از اهمیت، فراوانی و جایگاه مهم این نقوش در باور و اساطیر آن روزگار به شمار می ‌روند. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی سنگ ‌نگاره‌ها را به‌عنوان کهن‌ترین اثر هنری منبعی منحصر به ‌فرد برای شناخت بیشتر هنر قبل از تاریخ معرفی می‌کند. نقوش حک‌ شده بر صخره زیبای شاه فیروز سیرجان نشان از پیشینه تاریخی این منطقه دارد، به همین صورت پیدایش تمدن عظیم حوزه هلیل رود در جیرفت که باعث کشف اشیا بسیار با ارزشی شد گویای قدمت دیرینه این خطه می ‌باشد. دو نقش بزکوهی و درخت را می‌توان هم بر روی سنگ ‌نگاره ‌های تپه شاه فیروز و هم ظروف بسیار زیبا سنگ صابونی تمدن جیرفت مشاهده کرد. گرچه مشترکات فرهنگی و تشابه افکار، باورها و عقاید باعث به تصویر کشیده شدن این نقوش بر روی یافته‌ های این مناطق شده است. اما تقابل محیط ‌زیست باعث آرایه ‌ای متفاوت از این دو نقش در این مکان ها شده است. با این وجود نیاکان این سرزمین ‌ها تلاش کرده‌اند با نقش کردن حیوانات و گیاهان طبیعت اطراف خود را به نمایش بگذارند، و آن را تحت کنترل درآورده و رام خود کنند. این تصاویر هویت، فرهنگ و هنر این مردمان به شمار می ‌رود که می‌ توان در این آثار شور زندگی و امید به آینده را مشاهده کرد.