بررسی پوسچرهای کاری و شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی پرسنل شاغل در یک صنعت تولید لوازم بهداشتی

مقدمه و هدف: پوسچرهای نامناسب، کار تکراری و وضعیت های نامناسب از جمله ریسک فاکتورهای شغلی هستند که نقش اساسی در بروز و یا تشدید اختلالات اسکلتی– عضلانی دارند. این پ‍ژوهش به منظور بررسی پوسچرهای کاری کارکنان صنعت تولید لوازم بهداشتی و تعیین و شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی آنها انجام گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی– تحلیلی بر روی تمام 52 نفر پرسنل کارخانه جهت تعیین شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی با پرسشنامه نوردیک انجام شد. پس از بررسی کامل محیط کار و فیلم برداری از فعالیت‌های مختلف، از پوسچرهای نامناسب نمونه برداری انجام شد و با استفاده از روش rula مورد آنالیز قرار گرفتند. به منظور توصیف و تعیین ارتباط بین متغیرها از نرم افزار excel و spss نسخه 20 و آزمون آماری کای اسکوئر استفاده شد.

یافته ها: بالاترین شیوع علائم اختلالات اسکلتی عضلانی در هر دو جنس، مربوط به شانه است (3.39 درصد)، که 5.40 درصد از مردان در این ناحیه ابراز درد کرده اند. در بین پرسنل زن بالاترین شیوع علائم اختلالات اسکلتی عضلانی در نواحی گردن (1.42 درصد) و مچ دست (1.42 درصد) و کمترین آن در ناحیه آرنج بوده است. بالاترین شیوع یک ساله علائم اختلالات اسکلتی عضلانی در نواحی 9 گانه و در مجموع هر دو جنس در ناحیه شانه (3.39 درصد)، گردن (7.35 درصد)، مچ دست (9.33 درصد) و کمترین آن در ناحیه آرنج (6.3 درصد) و ران (1.7 درصد) است. ازکل پوسچرهای کاری مورد مطالعه 07.23%  آنها در سطح 4 و 57% جمعیت مورد مطالعه در سطح 1 و 2 اولویت اقدام اصلاحی قرار می‌گیرند.

نتیجه گیری: بالاترین شیوع دوره ای علائم اختلالات اسکلتی‌ عضلانی در پرسنل از زمان استخدام فرد تا زمان اجرای مطالعه در نواحی شانه و گردن بوده است. و احتمال بروز اختلالات اسکلتی عضلانی در اندام های فوقانی در آینده نزدیک قابل پیش بینی بوده و باید بیشتر مداخلات ارگونومیک در جهت کاهش پوسچرهای نامناسب صورت گیرد.