راهبرد بهسازی و نوسازی بافت فرسوده ی منطقه 7 شهر اصفهان

به دنبال تحولات انقلاب صنعتی در زمینه های تکنولوژیکی اقتصادی- اجتماعی و پیامدهای ناشی از هجوم و تمرکز جمعیت ها و فعالیت ها به بخش مرکزی شهرها، موجب گردیده که این بافت ها دچار افت فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی شوند. بنابراین با گذشت زمان، بافت های قدیمی و مرکزی شهرها پویایی خود را از دست داده و محله های خوب شهری به محله های پست و مسئله دار تبدیل شده اند و هم چنین دچار عدم تعادل گشته و قادر به پاسخگویی نیازهای جدید جوامع شهری نیستند. شهر اصفهان به عنوان یکی از شهرهای قدیمی ایران، در معرض خطر نابودی و فرسودگی قرار دارد. این پژوهش به ارزیابی ساختار بافت فرسوده ی منطقه 7 اصفهان با استفاده از روش  توصیفی–تحلیلی پرداخته است. اطلاعات مورد نیاز جهت تحقیق فوق به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده اند، روش میدانی بصورت پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده می باشد. هدف این پژوهش، بررسی و شناخت دقیق بافت فرسوده منطقه 7 شهر اصفهان از طریق آنالیز کمی و آنالیز کیفی با استفاده از مدل های swot، ماتریس کیفیت و... می باشد. در این پژوهش، ابتدا محیط داخلی و خارجی در قالب مدل swot تحلیل گردید و سپس سازگاری کاربری ها با استفاده با استفاده از ماتریس های کیفی مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت میزان فرسودگی قسمت های بافت فرسوده از طریق مدل ahp مورد تحلیل قرار گرفت.