نقش واسطه ای سرمایه فکری در رابطه مدیریت استعداد با نوآوری فردی

 نقش واسطه ای سرمایه فکری در رابطه مدیریت استعداد  با نوآوری فردی 

نوآوری عامل نجات بخش سازمانها در محیط رقابتی امروزی بوده و سازمانها برای بقا، توسعه، تعالی، کسب مزیت رقابتی و دستیابی به کمال به ویژه در محیط متغیر و پیچیده امروزی نیازمند نوآوری هستند. مدیریت استعداد و سرمایه فکری دو عامل بنیادی و زمینه ساز نوآوری در سازمان ها می باشد که باید بیش از پیش در شرایط امروزی مورد توجه مدیران سازمانها بخصوص سازمانهای آموزشی قرار بگیرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه مدیریت استعداد با نوآوری فردی با تاکید بر سرمایه فکری در سازمان آموزش و پرورش شهرستان مهران است. 

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع پژوهش توصیفی- همبستگی است. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه متشکل از سه بخش: مدیریت استعداد، سرمایه فکری و نوآوری فردی و نمونه ای متشکل از 200 نفر از مدیران و کارکنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان مهران  و با استفاده از جدول مرگان و نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری شده است.

برای روایی محتوا از نظر اساتید و خبرگان و برای ارزیابی پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. برای تجزیه  و تحلیل داده¬ها نیز از مدل سازی معادلات ساختاری (sem) و تحلیل عاملی تأییدی (cfa) استفاده و دو بسته نرم افزاری spss21 و lisrel8.8 بکار گرفته شده است یافته های مقاله حاکی از آن است که بین مدیریت استعداد  و سرمایه فکری با نوآوری کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین ابعاد مدیریت استعداد(جذب، انتخاب، توسعه، نگهدادری و بکارگیری) با نوآوری کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.