تدوین الگوی دسته بندی خدمات سلامت به دو گروه پایه و مکمل در ایران

تعیین بسته‌ های بیمه درمان همواره یکی از چالش‌ های اساسی سازمان ‌های بیمه ‌ای بوده و عدم پیش بینی نظامی مناسب برای تعیین حدود تعهدات بیمه پایه و مکمل از مشکلات مهم نظام بیمه ‌ای کشور است که شرایط موجود در سیستم بیمه ای– اجتماعی کشور با مشکلات عدیده‌ای روبرو است این مطالعه بر آن است که در راستای اهداف اعلام شده در ذیل به ارائه الگو در زمینه تعیین و بسته بندی خدمات سلامت در دو گروه درمان پایه و مکمل با کمک مطالعات تطبیقی در ایران بپردازد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر نتایج از نوع پژوهش های کاربردی است که با استفاده از روش‌ کیفی، روش تطبیقی و از نظر زمانی به صورت مقطعی در 6 مرحله انجام شد. در بخش‌ های مختلف از بررسی متون و مستندات و همچنین مقالات مرتبط، مصاحبه و تکنیک دلفی استفاده میشود. این مطالعه دریک دوره زمانی 12 ماهه انجام شد. محیط پژوهش شامل الگوهای تدوین بسته خدمات بیمه درمان پایه و مکمل در کشورهای منتخب و ایران است. الگوی ارائه شده جهت استفاده در ایران طراحی شد. در این تحقیق در مرحله مطالعه تطبیقی جامعه ‌آماری وجود ندارد و کشورهای مورد مطالعه به عنوان منابع اطلاعاتی در پژوهش نقش خواهند داشت. در مراحل مصاحبه، تعیین اهمیت معیارها و اجرای تکنیک دلفی، جامعه مورد مطالعه شامل کارشناسان بیمه تامین اجتماعی که دارای تحصیلات مرتبط (کارشناسی ارشد به بالا) در زمینه مورد پژوهش هستند و دارای سمت اجرایی و قدرت تصمیم گیری در سازمان مطبوع می باشند. یافته های تحقیق: با انجام این پژوهش امکان  متناسب سازی هزینه های ارائه خدمات به منظور افزایش دسترسی منطقی جامعه بیمه شدگان سازمان های بیمه ای منجله تامین اجتماعی میسر میگردد. نتیجه گیری: حهت تعیین بسته بیمه مکمل در ایران مطالعات  نشان داد میزان پوشش بیمه ای مکمل در ایران شامل تمامی خدماتی است که عدم ارائه آنها، به سلامت بیمار لطمه می زند. بر اساس نتایج حاصل، تعیین مناسب بسته بیمه درمان پایه در ایران نیازمند دیدگاهی نظام مند به این مقوله و طراحی یک برنامه بلندمدت است. همچنین تعهد مدیران ارشد در پیش بردن تدوین مناسب بسته بیمه درمان پایه کشور، نقش حیاتی دارد.