مقاوم سازی سازه های بتن آرمه غیر شکل پذیر بوسیله میراگرها

در چند دهه اخیر استفاده از سیستم های اتلاف انرژی به منظور جذب و متمرکز کردن قسمت اعظم انرژی ورودی در وسیله های موردنظر، به هنگام وقوع زمین لرزه مورد توجه واقع شده است. این سیستم ها را می توان در طراحی یا مقاوم سازی سازه ها بکار برد. با توجه به تاریخچه ساخت و ساز در ایران مقاوم سازی لرزه ای سازه های موجود به عنوان یک امر پیشگیری کننده از واقعیت هایی اجتناب ناپذیر جامعه ما می باشد.

در این پایاننامه نیز دو نوع سیستم اتلاف انرژی، یعنی میراگر فلزی جاری شونده tadas و میراگر اصطکاکی sbc در مقاوم سازی لرزه ای سازه های بتن آرمه غیر شکل پذیر مورد بررسی قرار گرفته است.به منظور مقایسه رفتاری و اقتصادی یک روش سنتی مقاوم سازی یعنی پوشش بتن آرمه (reinforced concrete jacketing) نیز مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل ها به روش تاریخچه زمانی غیرخطی و توسط نرم افزار idarc صورت پذیرفته است.

نتایج، بیانگر رفتار مناسب میراگرها در کنترل تغییر شکل ها و همچنین کاهش قابل ملاحظه شاخص های خسارت می باشد. همچنین نتایج بررسی نشان داد که پوشش بتن آرمه با وجود کاهش تغییر شکل ها، شاخص های خسارت را بهبود چندانی نمی بخشد.