ارائه و تحلیل یک شیوه کاربردی برای بهسازی و ارتقاء باربری بادبندهای ساختمانی

کاربرد اعضای قطری برای مقاوم سازی اماکن موجود با چالش افزودن نیروهای داخلی اعضای موجود در عملکرد خطی و سپس تغییر ناگهانی و شدید نیروی بادبند طی کمانش کلی آن همراه است. مقاله حاضر روشی برای تغییر رفتار عضو محوری با اعمال شرایط تکیه گاهی ویژه برای تغییر رفتار کمانشی مطرح نموده و طی تحلیل نرم افزاری کمانش خطی و غیرخطی بروش اجزاء محدود به ارزیابی آن می پردازد. بر اساس نتایج این تحقیق و با مقایسه بارهای کمانشی هسته، افزایش مساحت، تغییر توزیع فضایی به حالت متقارن و بویژه متقارن تو خالی تاثیر بسزایی در افزایش بار کمانشی هسته دارد. همچنین قیود مرزی خاص پیشنهادی این تحقیق باعث تغییر رفتار غیرخطی هسته و افزایش بار کمانشی و نیز استفاده از ظرفیت باقیمانده بادبند با تغییر شکل مدل های کمانشی مناسبتر ارزیابی شده و لذا می تواند بعنوان یک تکنیک مقاوم سازی بادبندهای ضعیف در ساختمانهای موجود و مقابله با افت ناگهانی مقاومت عضو قطری پیشنهاد گردد.