رابطه محیط یادگیری با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی از طریق میانجیگری کنترل فکر در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان رامهرمز

این پژوهش با هدف بررسی رابطه محیط یادگیری با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی از طریق میانجیگری کنترل فکر در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان رامهرمز به مرحله اجرا درآمد. به همین منظور از بین کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان رامهرمز که در سال تحصیلی -1400 1399، تعداد 336 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند.

ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه محیط یادگیری کالس مکگی ( 2007 )، پرسشنامه سنجش خلاقیت عابدی  ( 1363 ) و پرسشنامه ی کنترل فکر توسط ولز و دیویس ( 1994 ) بود. در این پژوهش جهت تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی، برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه مدلسازی معادالت ساختاری نیز استفاده شده است. نتایج نشان داد، ضرایب همبستگی به دست آمده از بین محیط یادگیری با خالقیت r=0/478(، 0/01 < ) p، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین محیط یادگیری با پیشرفت تحصیلی r=0/501(، 0/01 < ) p، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد، مسیر مستقیم معناداری از محیط یادگیری بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی برقرار میباشد که به ترتیب با ضریب مسیر 0/74 و 0/69 درصد گزارش شده است. همچنین مسیر غیرمستقیم معناداری نیز از محیط یادگیری بر خلاقیت به واسطه کنترل فکر با ضریب مسیر 0/41 درصد میباشد و مسیر غیرمستقیم معنادار دیگری نیز از محیط یادگیری بر متغیر پیشرفت تحصیلی به واسطه کنترل فکر با با ضریب مسیر 0/38 درصد برقرار است.