بررسی اثر غیرفعال سازی برگشت پذیر قشر اوربیتوفرونتال بر اکتساب و تثبیت حافظه فضایی در مدل یادگیری احترازی مکانی

مواد و روش ها: موش های نر نژاد لانگ ایوانز (long-evans) با وزن 280 تا 320 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا به صورت دوطرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی آموزش داده شد. در طی آموزش (30 دقیقه) در دستگاه احترازی مکانی، حیوان یاد می گرفت که با کمک اشیاء اطراف مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده) را شناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. 60 دقیقه قبل و بلافاصله بعد از آموزش، تترودوتوکسین (5 نانوگرم در 0.6 میکرولیتر به ازاء هر طرف) یا سالین به صورت دوطرفه داخل ناحیه فوق تزریق شد. 24 ساعت بعد از آموزش، میزان حافظه فضایی موش برای احتراز کردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد.