رابطه بین شیوه های رهبری مدیران پرستاری و میزان رضایت شغلی پرستاران

روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 720 نفر از کارکنان پرستاری شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر گرگان طی سال 1385 انجام شد. متغیرهای اصلی مطالعه شیوه رهبری و رضایت شغلی و ابزار گردآوری داده ها سه پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه استاندارد رهبری بارک بود. داده های جمع آوری شده با کمک آزمون های آماری کای اسکوار، من ویتنی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که اکثریت نمونه ها زن (74.3 درصد)، با سمت پرستار (86.6 درصد)، دارای میانگین سنی 7.32±32.7 سال و سابقه خدمت 6.16±8.53 سال بودند. رضایت اکثر آنان (79.8 درصد) در حد کم و متوسط بود. 63.2 درصد از واحدهای پژوهش مدیران خود را وظیفه گرا و 34.9 درصد نمونه ها آنان را تحولگرا می دانستند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، آن دسته از کارکنانی که سرپرستاران خود را وظیفه گرا می دانستند، در مقایسه با افراد معتقد به مدیریت پرستاری تحولگرا، از رضایت شغلی بالاتری برخوردار بودند (میانگین نمره رضایت 88.01 در برابر 86.36). این تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود.

نتیجه گیری: با توجه به این که بین شیوه رهبری سرپرستاران و رضایت پرستاران رابطه ای یافت نشد، انجام مطالعات بیشتر به منظور شناخت سایر عوامل مرتبط با رضایت شغلی ضروری به نظر می رسد.