خلاقیت و تکنیک های طراحی در معماری دیجیتال

معماری در واژه عبارت است از تولد یک تفکر در حیطه یک هدف مشخص که در صورت طی مسیری تعریف شده به ناظر اجازه می دهد مراحل تولد تفکر را تا تجسم آن به طور واضح رویت کند. جهت توانائی معمار در طراحی و تولید صنعتی و امکان تجسم احجام و فرم های نامتعارف معماری، باید ابزاری برای خلق فضا و معماری در اختیار معمار قرار گیرد که این ابزار با استفاده از تکولوژی و امکانات پیچیده گرافیک در رایانه به نام معماری دیجیتالی میسر می گردد. معماری دیجیتالی جنبشی در عرصه معماری است تا با ارتباط معماری و علوم دیجیتالی زمینه ای بر خلق و نوآوری بیشتر فراهم گردد و معمار در فضای دیجیتال از قید و بندهای طراحی فضای معماری با روش های رایج گذشته و کندی کار با ابزارهای ترسیمی قبلی در عصر کنونی، رها گشته و جزئیات تصور شده یک طرح را پیشاپیش به تصویر می کشد. در برخی از پروژه ها، سیستم سازه ای با معماری فرم های پیچیده و توپولوژیک ساختارهای غیرخطی که از اندیشه های تاثیرگذار در عصر اطلاعات و معماری دیجیتال بوده است، هیچ سنخیتی ندارند چرا که ساختارهای معماری دیجیتالی در حال پیشرفت هستند و سیستم های ساخت، در عصو کنونی در حال تثبیت خود و شکستن مرزهاست و شاید این سیستم ها در آینده نزدیک قادر به برآوردن نیازهای غیرخطی معماری دیجیتالی نباشند. هدف این مقاله، ارائه تکنیک های طراحی و روند طراحی معماری و پوشش سطوح آزاد به روش الگوریتمی می باشد. یک الگوریتم، مجموعه ای مشخصی از دستورات است که اطلاعات را به عنوان ورودی دریافت کرده، پردازش می کند و پاسخ آن را در خروجی به ما ارائه می دهد. الگوریتم در واقع حل کردن مساله از روشی نظام مند به منظور تعمیم آن روش به مسایل مشابه است. در یک نرم افزار سه بعدی، این الگوریتمها می توانند در قالب دستورات مشخص، اطلاعاتی را از طراح گرفته و بر اساس پردازش این اطلاعات اولیه به تولید فرم بپردازند. برای دستیابی به چنین الگوهایی، از نرم افزارهای طراحی دیجیتال مانند "راینو اسکریپت" و محیط برنامه نویسی الگوریتمی "گراس هاپر" استفاده شده است.