تاثیر لباس محافظتی شیمیایی بر میزان شاخص تنش فیزیولوژیک

روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی متقاطع، 30 داوطلب مرد دانشجو یا سرباز سالم در محدوده سنی 25-18 سال انتخاب شدند و از نظر وضعیت سلامت عمومی مورد بررسی قرار گرفته و فرم رضایت آگاهانه را تکمیل نمودند. این افراد با تخصیص تصادفی در اولویت استفاده از پوشش ها، فعالیت فیزیکی را طبق پروتکل بروس روی تردمیل انجام دادند. متغیرهای همودینامیک، قبل، بعد و پنج دقیقه بعد از فعالیت بدنی در این افراد اندازه گیری و ثبت شد. بعد از پایان فعالیت بدنی با استفاده از تعداد ضربان قلب و میزان درجه حرارت مرکزی بدن، شاخص تنش فیزیولوژیک محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 11.5 و آزمون های اندازه های تکراریt, anova  زوجی استفاده شد.

یافته ها: شاخص تنش فیزیولوژیک در داوطلبان با پوشش ضدشیمیایی 5.3±1.4 و با پوشش کار نظامی 2.32±0.42 بود (p<0.001). پارامترهای همودینامیک بعد از انجام فعالیت بدنی در دو نوع پوشش اختلاف آماری معنی داری نشان دادند (p<0.001). مدت زمان انجام فعالیت بدنی و مسافت طی شده، برای پوشش کار نظامی بهتر از پوشش ضدشیمیایی بود (p<0.001).

نتیجه گیری: پوشش ضدشیمیایی در مقایسه با پوشش کار نظامی باعث تنش فیزیولوژیک بیشتر، محدودیت بیشتر در عملکرد و بروز سریع تر خستگی می شود. در استفاده از پوشش ضدشیمیایی، افزایش درجه حرارت مرکزی بدن، کاهش زمان تحمل فرد و تنش گرمایی رخ می دهد.