بررسی تاثیر غیرفعال سازی برگشت پذیر هسته مرکزی امیگدال در موش های نر با پرفشاری خون

روش بررسی: دو گروه 6 تایی از موش های نر با فشارخون طبیعی برای این مطالعه انتخاب شدند. در یک گروه از موش ها به روش گلدبلاتی پرفشاری خون کلیوی ایجاد شد و در گروه دیگر عمل جراحی مشابهی صورت گرفت ولی گیره نقره ای روی شریان کلیوی چپ آنها نصب نشد. پس از شش هفته آزمایشات روی موش های بیهوش شده با یورتان (1.5 mg/kg) انجام گرفت. برای انجام غیرفعال سازی برگشت پذیر دوطرفه در هسته مرکزی آمیگدال با استفاده از دستگاه استرئوتاکسی کانول گذاری دوطرفه صورت گرفت و سپس داروی لیدوکائین 2% (یک میکرولیتر) از طریق این کانول ها به داخل هسته های مرکزی آمیدال تزریق گردید. فشار متوسط شریانی بطور مستقیم از طریق کانول گذاری در داخل شریان رانی قبل از تزریق لیدوکائین و در زمان های 5، 10، 20، 40 و 60 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد، درصد تغییرات در مقایسه با مقدار اولیه (پایه) تعیین گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که غیرفعال سازی برگشت پذیر در گروه با فشار خون طبیعی موجب افزایش معنی داری در درصد تغییرات فشار متوسط شریانی در زمان 5 دقیقه پس از تزریق لیدوکائین شد (p<0.05). البته اختلاف معنی داری بین درصد تغییرات فشار خون شریانی در زمان های مختلف قبل و بعد از تزریق در گروه پر فشاری خون کلیوی مشاهده نگردید.

نتیجه گیری: این مطالعه مشخص می کند که تغییر در فعالیت هسته مرکزی آمیگدال در جریان القاء پرفشاری خون کلیوی ناشی از تغییر در فعالیت سیستم رنین آنژیوتانسین مغزی است.