بررسی اثر صدای شدید بر اکسیداسیون و پراکسیداسیون کبد خرگوش

زمینه و هدف: امروزه صدا به عنوان یکی از عوامل زیان آور محسوب می شود. اگرچه شواهدی مبنی بر آسیب بافت های حلزون شنوایی به وسیله رادیکال های آزاد وجود دارد اما مکانیسم دقیق آسیب بافتی ناشی از صدای بلند ناشناخته است لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین صدا و تغییر در میزان گلوتاتیون (آنتی اکسیدان) و مالون دی آلدئید (متابولیت ناشی از اکسیداسیون لیپید) کبد خرگوش در معرض صدای بلند انجام گرفته است.

مواد و روش کار: این مطالعه آزمایشگاهی در سال 1383 در دانشگاه تربیت مدرس بر روی 12 سر خرگوش نر سفید نیوزلندی با وزن 1800±200gr در دو گروه مورد و شاهد انجام شد. به منظور بررسی اثرات تراز فشار صدای 110 dba در مدت 96 ساعت (12 روز و هر روز 8 ساعت) با فرکانس های 250-20000 hz (باند وسیع فرکانسی)، تغییرات گلوتاتیون (gsh) به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان و مالون دی آلدئید (mda) به عنوان محصول پر اکسیداسیون چربی کبد خرگوش بررسی گردید. اندازه گیری گلوتاتیون و مالون دی آلدئید نمونه های کبد با استفاده از معرف های تیوباربیتوریک اسید و المن (روش سیدلاک ولیندسی) و به کمک دستگاه اسپکتروفتومتر انجام شد و مقایسه بین میانگین مقادیر پارامترهای مورد اندازه گیری بین دو گروه با آزمون t انجام گرفت و p<0.05 به عنوان سطح معنی دار آماری مورد توجه قرار گرفت.

یافته ها: مقایسه بین میانگین مقادیر پارامترهای مورد اندازه گیری بین گروه مواجهه و گروه شاهد نشان داد که صدا در گروه های مواجهه نسبت به گروه شاهد باعث کاهش مقدار گلوتاتیون و افزایش سطح مالون دی آلدئید بافت کبد گردید و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. (p<0.05)

نتیجه گیری: در صورت تشابه عملکرد سیستم بیولوژیک انسان و خرگوش احتمال تاثیر صدا بر قسمت های مختلف بدن قابل بحث بوده و پژوهش های بیشتری را در این زمینه می طلبد.