بررسی و تحلیل نحوه اسکان همراهان بیمار در بیمارستان های شیراز با نگرش بر کاهش تنش روانی همراهان

بیمارستان از جمله مؤسسات بهداشتی و درمانی است که تأمین رفاه، آسایش و امنیت کارکنان، علی الخصوص بیماران و همراهان آنها در آن حائز اهمیت می باشد و طراحی نامناسب بیمارستان ها بدون در نظر گرفتن فضاها و امکانات رفاهی، مشکلات روحی و ترس و اضطراب را برای بیماران در پی خواهد داشت. یکی از مهم ترین معضلات در بیمارستان های کلانشهرها، بی توجهی به مقوله رفاه و آسایش همراهان بیماران که نقش مؤثری به عنوان پشتیبان و کمک کننده به مسائل روحی و روانی ایشان دارند می باشد. با گذری به بیمارستان های کلانشهرها، با صحنه سردرگمی به دلیل اسکان نامناسب همراهان بیمارانی که از دیگر شهرها مراجعه کرده اند، مواجه می شویم که همین مسئله سبب نگرانی و تنش روانی همراهان در بیمارستان ها شده است. در این پژوهش با توجه به اهمیت اسکان همراهان بیمار و تأثیر آن بر بیماران، به بررسی این مورد در کلانشهر شیراز پرداخته و تفکر کلی این پژوهش بر مبنای یافتن عوامل مشکل ساز برای همراهان بیماران جهت اسکان یافتن و دستیابی به نیازهای آنان در محیط های درمانی، با شناخت ویژگی های محیطی مؤثر بر ایشان از محیط معماری بیمارستان می باشد و با ارائه الگویی مناسب با نیازهای همراهان بیمار، به ارائه راهکارهایی کاربردی در جهت ارتقای کیفی عملکرد فضاهای درمانی از طریق کاهش تنش های روانی و افزایش رضایت همراهان بیمار، پرداخته شده است. به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر در این مقاله از روش کتابخانه ای و بررسی میدانی فضاهای موجود و جمع آوری پرسشنامه از استفاده کنندگان خدمات درمانی و مصاحبه با افراد صاحب نظر استفاده شده است. اغلب این افراد دارای نیازهای مشترکی می باشند که با در نظر گرفتن این نیازها و ادغام آن با راهکارهای استخراج شده از تحقیقات پیشین در زمینه رفع معضلات موجود در محیط های درمانی، می توان راهکارهایی خاص برای طراحی فضایی جهت اسکان همراهان بیماران در بیمارستان ها پیشنهاد داد تا سبب ایجاد محیطی مطلوب تر گردد.