بررسی اثرات آلومینیوم خوراکی بر غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز در موش صحرایی

سابقه و هدف: اگر چه مدارک قوی دال بر وجود سمیت آلومینیوم در اثر ورود آن به بدن از طریق مصرف غذا وجود ندارد، اثر مصرف مداوم غذای حاوی آلومینیوم ممکن است منجر به مسمومیت با آن شود. در این بررسی اثر خوراکی آلومینیوم با مقادیر مختلف روی غلظت گلوکز خون ناشتاو پس از تست تحمل گلوکز مورد مطالعه قرار گرفته است.

مواد و روش ها: در این مطالعه، به مدت دو ماه، به شش گروه موش صحرایی با محدوده ی وزنی 220-180 گرم (از هر دو جنس نر و ماده) غذای حاوی آلومینیوم با مقادیر 75، 212.5، 312.5، 625، 1250 و 2500 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا به مدت 60 روز داده شد. یک گروه کنترل هم در این مدت غذای معمولی مصرف می کردند. در طی این مدت هر 15 روز یک بار، خونگیری از دم و سپس اندازه گیری قند خون ناشتا و هم چنین تست تحمل گلوکز (45 دقیقه پس از تجویز غلظت1 گرم در کیلوگرم گلوکز) بر روی گروه های مختلف انجام می شد.

یافته ها: آلومینیوم روی غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز اثر افزایشی داشت که از الگوی وابسته به دوز و وابسته به زمان تبعیت می کرد، اگر چه شدت تغییرات مشاهده شده در میزان تحمل گلوکز بیشتر از قند خون ناشتا بود. غلظت گلوکز ناشتا گروه کنترل در انتهای دو ماه آزمایش 4±113.8 میلی گرم در صد میلی لیتر و در گروهی که غذای حاوی آلومینیوم (2500 میلی گرم در کیلوگرم) را دارا بود 10±165.9 میلی گرم در صد میلی لیتر بوده است که به طور معنی دار بیشتر است.

نتیجه گیری: نتایج این بررسی مشخص می کند ورود آلومینیوم زیاد به همراه غذا می تواند سبب اختلال در متابولیسم کربوهیدرات شده که به صورت افزایش در قند خون ناشتا و نارسایی در قسمت تحمل گلوکز بروز می کند این یافته می تواند زمینه ساز بیماری دیابت می باشد.