تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی زنان مطلقه شهر تهران

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی زنان مطلقه شهر تهران بود.

روش: روش این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، مطالعات آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران در نیمه دوم سال 1396 بوده است. که از این میان 30 نفر از زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران در نیمه دوم سال 1396 به روش هدفمند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه آموزش مهارت های زندگی را دریافت نمود. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم افزار spss-20 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته: یافته های پژوهش نشان از آن داشت در مرحله پس آزمون بین میانگین خودکارآمدی دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. (0.05(p<.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی زنان مطلقه تاثیر داشته است.