بررسی اثرات دف و موسیقی عرفانی بر سلامت جسم و روح

زبان گویای هنر از بهترین ابزارها برای پرداختن به موضوعات اجتماعی، محیط زیست و سلامتی است (سجادی، 1394). هنر به عنوان راهی برای بیان، ارتباط و بهبود یافتن است. هنر درمانی، تکنیک های روان درمانی را با فرایندهای خلاقانه در هم می آمیزد تا سلامت روانی و بهزیستی را بهبود بخشد. استفاده از هنر به عنوان یک راهبرد بهبودبخشی است و به عنوان بخش مهمی از حوزه روان درمانی محسوب شده است (کندرا، 1396). در سیستم مراقبت بهداشتی، درمان های هنری به طور منظم بخشی از درمان است (henk smeijesters and gorry cleven, 2006) هدف از فعالیت های هنر درمانی رشد هویت، شخصیت و نیز برانگیختن احساس موفقیت است آنچه که مستلزم توجه به نیازهای روانی افراد، نیاز به آزادی، اظهار وجود و آرامش است (کندرا، 1396). تحقیقات فراوان در کشف فواید مختلف هنر به طور کلی و موسیقی انجام گرفته است آنچه که باعث شده انسان ها پی به قدرت شگرف موسیقی ببرند. حقیقت آن است که دنیای موسیقی یک دنیای بی انتها است لذا انتظار می رود که تاثیر آن بر انسان نیز بیکران باشد (madmin, 2008). موسیقی شکلی از هنر است که احساس، عاطفه، ادراک و شناخت انسان را بدون نیاز به تکلم و زبان منتقل می کند. استفاده بشر از موسیقی، امری آسان و قابل دسترس بوده است چون ریتم و ملودی به عنوان دو رکن اساسی موسیقی، در سرشت انسان وجود داشته است (میرشاهی، 1396). موسیقی نه تنها به عنوان هنر، بلکه به عنوان ابزاری برای درمان، نقش برجسته ای در تاریخ بشر داشته است (نیکبخت، 1373). تاثیر موسیقی در مغز بر روی پنج سیستم عصبی بیولوژیکی وابسته به یادگیری شامل سیستم های درکی (تشخیص فاصله، ریاضیات و خلاقیت)؛ سیستم های حرکتی، درکی (رفتار، حرکت، تشخیص زمان و زمان بندی)؛ سیستم های احساسی (هورمونی، اجتماعی، مهارت های فردی، فرهنگی و درک زیبایی ها)؛ سیستم های واکنش عصبی و همدردی و سیستم های حافظه (توجه، تمرکز، یادآوری) بوده است (sticky, 2017).