مروری بر اصول روان شناسی محیط در طراحی شهری

مقاله مروری بر اصول روان شناسی محیط در طراحی شهری

 طراحی شهری به مثابه حرفه دانش ساماندهی کیفی عرصه های بیرونی با چهار بعد سروکار دارد. بعد چهارم که برخی فیلسوفان نیز بر اهمیت ان در روند ادراک تغییرات و تکامل هستی تاکید دارند، بعد زمان است. از آن جا که هر نوع توسعه شهری نیازمند ادراک شرایط زمانی در دوره های متفاوت زندگی است، کاربرد و اهمیت این بعد در نظام شهرسازی و معماری و به صورتی ویژه در این بحث مشهود است. اما خاستگاه و الزامات مورد نظر در توجه به بعد زمانی و به تبع آن حسی که از زمان ادراک می گردد، نیازمند شناخت مبانی و کاربردهای آن در طراحی شهری است. ادراک و شناخت انسان از شهر، بر اساس رابطه ای دو سویه وی با محیط شهری شکل می گیرد. دانش طراحی شهری که هدف خود را دستیابی به محیط زیست نیکو برای انسان می داند، در پی شناسایی راه های عمق بخشی به این رابطه، بیش تر از دستاوردهای دانش روان شناسی محیط بهره می گیرد. فلسفه را "فلسفه " جسته است. اما ادراک، به عنوان یک موضوع معرفت شناختی، ریشه های مفهومی خود را از دیگر حوزه های معرفتی از جمله می توان خاستگاه مفهوم پردازی در زمینه ادراک دانست، هر چند طراحان شهری کم تر از این منظر به ادراک نگریسته اند. هدف اصلی پژوهش مروری بر جایگاه و ارتباط روان شناسی محیط با طراحی شهری و استخراج اصول روان شناسی محیط در طراحی شهری می باشد. روش تحقیق پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد که از دیدگاه روان شناسی محیط مولفه های میزان روشنایی، شکل فضا، رنگ، تراکم جمعیت، فضای سبز، بویایی در طراحی شهری مطلوب تاثیرگذار می باشد.