رابطه بین حمایت اجتماعی و خوشبینی با طرد – پذیرش والدینی در بین مادران دارای کودکان با نارسایی های شناختی-سازگارانه

مقاله رابطه بین حمایت اجتماعی و خوشبینی با طرد – پذیرش والدینی در بین مادران دارای کودکان با  نارسایی های شناختی-سازگارانه

هدف پژهش حاضر مطالعه رابطه بین حمایت اجتماعی و خوشبینی با طرد – پذیرش والدینی در بین مادران دارای کودکان با نارسایی های شناختی-سازگارانه بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و  جامعه آماری شامل مادران دارای کودکان با نارسایی های شناختی-سازگارانه بود که از بین آنان تعداد 210 نفر بعنوان نمونه به روش در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های حمایت اجتماعی زیمن و همکاران، خوش بینی یر و کارور و  طرد-پذیرش والدینی رانر استفاده شد.  تحلیل داده ها با روش همبستگی پیرسون بیانگر  رابطه بین حمایت اجتماعی و خوش بینی با طرد–پذیرش والدینی در بین  این گروه از مادران بود. همچنین رگرسیون چند گانه نشان داد که حمایت اجتماعی و خوش بینی می توانند طرد –پذیرش والدینی را  در بین مادران دارای کودکان نارسایی های شناختی-سازگارانه پیش بینی کنند. می توان بیان کرد که خوش بینی انتظار تعمیم یافته ای است که بر مبنای آن پیامدهای خوبی را برای این گروه از مادران فرهم می کند. همچنین حمایت اجتماعی این گروه از مادران را هم در سازگاری با فشار روانی و هم در اجتناب از در معرض عوامل فشارزای بیشتر قرار گرفتن محافظت می نماید. طراحی و اجرای هم برنامه های خوش بینی و هم حمایت اجتماعی برای پیشگیری از طرد-والدینی و ارتقای پذیرش کودک پیشنهاد می شود.