مقایسه تأثیر تمرینات دیستال و پروکسیمال زانو بر درد و عملکرد در بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

مقاله مقایسه تأثیر تمرینات دیستال و پروکسیمال زانو بر درد و عملکرد در بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

زمینه و هدف: تمرینات چهارسر به عنوان تمرینات استاندارد در توانبخشی سندروم درد پاتلوفمورال pfps)) استفاده می شود، اما علاوه بر ضعف عضلات چهارسر، ضعف و کوتاهی عضلات پروکسیمال و دیستال زانو در بروز این سندروم مؤثر است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین پروکسیمال و دیستال زانو بر عملکرد و درد ورزشکاران مبتلا به این سندروم است.

روش کار: 39 ورزشکار مبتلا به pfps که توسط پزشک متخصص تشخیص داده شده بودند با میانگین سن 3.35 ±25.5 سال، به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و به طور تصادفی هدفدار در سه گروه تمرینی پروکسیمال (12 نفر، تمرینات عضلات هیپ و زانو)، دیستال (11 نفر، تمرینات عضلات آنکل و زانو) و گروه کنترل (12 نفر، تمرینات عضلات زانو) تقسیم شدند. تمرینات به مدت 8 هفته اجرا شد. عملکرد بیماران با پرسشنامه womac و برای شدت درد آن ها از مقیاس بصری vas)) استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد در هر سه گروه تمرینی قبل از اجرای مداخلات در ویژگی های آنتروپومتریک، درد و عملکرد یکسان بودند. در هر سه گروه تمرینی درد و عملکرد در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون به میزان قابل توجهی بهبود یافته است (0.001=p)، هم چنین بین شدت درد در گروه پروکسیمال نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معناداری وجود داشت (0.016=p).

نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق هر سه نوع تمرین در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران مؤثر است، اما تمرینات پروکسیمال تأثیر بیش تری در کاهش درد بیماران مبتلا به pfps دارد. بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات ترکیبی هیپ و زانو در توانبخشی بیماران مبتلا به pfps استفاده شود.