تاثیر سه ماه تمرینات ورزشی هوازی و بی هوازی بر میزان حداکثر اکسیژن مصرفی و علایم سندرم متابولیک در بیماران عروق کرونر قلب

مقاله تاثیر سه ماه تمرینات ورزشی هوازی و بی هوازی بر میزان حداکثر اکسیژن مصرفی و علایم سندرم متابولیک در بیماران عروق کرونر قلب

مقدمه و هدف: بیماران عروق کرونر قبل و پس از درمان دچار کاهش ظرفیت هوازی و قدرت عضلانی شده و این در حالی است که اکثرا دارای عوامل خطر زای قلبی-عروقی هستند. این پژوهش با هدف بررسی میزان تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر میزان حداکثر اکسیژن مصرفی و علایم سندرم متابولیک در بیماران عروق کرونر قلب انجام شد.

روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی مداخله ای - آینده نگر است. 45 بیمار داوطلب واجد شرایط به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (30 بیمار زن و مرد با میانگین سنی 8.2± 55.3 سال) و گروه شاهد (15 بیمار با میانگین سنی 6.2±55.6) تقسیم شدند. برنامه ی تمرینات هوازی و بی هوازی، هفته ایی سه جلسه ، هر جلسه 75 دقیقه و به مدت 12 هفته انجام شد. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، شاخص های ترکیب بدن (وزن، bmi و درصد چربی بدن)، آزمایشات خونی از نظر قند خون ناشتا و اندکس های چربی خون مورد ارزیابی قرار گرفت. توان هوازی قبل و بعد از دوره تمرین اندازه گیری شد.

نتایج: نتایج نشان داد که این شیوه ورزشی بر شاخص های ترکیب بدنی، قند خون ناشتا، پروفایل چربی خون و حداکثر اکسیژن مصرفی گروه تجربی موثر بود (p<0.05)، لیکن اختلاف معنی داری در گروه شاهد دیده نشد.

نتیجه نهایی: تمرینات ورزشی ضمن تعدیل عوامل خطر زا در این بیماران موجب بهبود استقامت قلبی-عروقی در آنان شده که لازمه یک زندگی مستقل و در مجموع ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران است.