کاربرد تکنولوژی واقعیت مجازی به عنوان ابزاری در پژوهش های معماری

مقاله کاربرد تکنولوژی واقعیت مجازی به عنوان ابزاری در پژوهش های معماری

تکنولوژی واقعیت مجازی (vr) یکی از اختراعات بشر در قرن بیستم است که در دو دهه ابتدایی قرن بیست و یک پیشرفت چشم گیری کرده است و به همین دلیل حوزه های مختلف آن را به گونه ای به کار گرفته اند که متناسب با نیازها و خلأهای موجود در آن حوزه باشد که یکی از حوزه ها معماری است. vr به دلیل امکان فراهم کردن تجربه حضور در محیط شبیه سازی شده، ابزاری کارآمد برای پژوهش های معماری است که امکان تجربه فضاهای ساخته نشده یا به هردلیل دیگر غیرقابل دسترس را فراهم می کند. هدف این مقاله، مرور انتقادی مقالات منتشر شده در ژورنال های بین المللی معتبر در فاصله سال های 2009 تا 2019 است تا مشخص شود کارایی vr در تولید تجربه محیط مجازی متناظر با محیط واقعی تا چه حد است و نیز انواع vr، کاربردهای مختلف آن و نیز نتایج حاصل از پژوهش های این حیطه خاص، کدامند. با مرور 35 مقاله پژوهشی اصیل به دست آمده مشخص شد vrمی تواند در ایجاد تجربه ای نزدیک به واقعیت هنگام حضور در محیط مجازی، ابزاری کارآمد باشد و به ویژه مناسب پژوهش های معماری با رویکرد تجربی(empirical) و نیمه تجربی (semi-empirical) است.

هم چنین دو گروهبندی کلی پژوهشهای معمار محور و پژوهش های کاربر محور در این مقالات قابل شناسایی است که نسبت 65% به 35% نشان از نیاز به توجه بیش تر در در پژوهش های انسان-محیط است. روش این پژوهش توصیفی- مروری است و از منابع کتابخانه ای و vr به کارگیری ابزار پژوهش های قبلی استفاده شده تا یافته های آن بتواند هم برای پژوهشگران دانشگاهی و هم برای فعالان این حرفه جهت شناخت کاربردهای vrو به کارگیری کارآمدتر و اثربخش تر از آن در این حوزه مفید باشد.