شیوه های بازنمایی زنان در ساختار گفتمان کلیله و دمنه؛براساس الگوی ون لیوون

شیوه های بازنمایی زنان در ساختار گفتمان کلیله و دمنه؛براساس الگوی ون لیوون

این پژوهش به بررسی چگونگی بازنمایی "زنان"در کتاب "کلیله و دمنه" براساس نظریه " شیوه بازنمایی کنشگران اجتماعی" در رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی ون لیوون می پردازد. دراین متن به طور عمده، کنشگران منفعل "خنثی" و کنشگران فعال"منفی" بازنمایی شده اند. هویت دهی به این کنشگران " نسبتی و جنسیتی" است و در صورتی که بازنمایی کنشگران برپایه "کنش های کلامی یا رفتاری زنان"، یا طبق "ارزش گذاری" راوی و سایر کنشگران روایت صورت گرفته؛ این کنش ها و ارزش گذاری ها نیز بیشتر منفی است.

شیوه های بازنمایی زنان در کنار تحلیل بافت موقعیتی روزگار تولید و بازتولید های مکرر اثردر طول تاریخ نشان می دهد؛ گفتمان غالب این متن نسبت به زنان،گفتمانی منفی؛ آمیخته از "نادیده گرفتن"،"بی اهمیتی" و "هویت زدایی" است.گفتمانی که در یک رابطه دیالتیک میان متن و جامعه، برآمده از شرایط فرهنگی-اجتماعی تاریخ کهن جوامع شرقی نسبت به جنس زن بوده است و در عین حال دوباره در متونی که این چنین مورد استقبال و توجه های مکرر بوده اند، تایید و بازتولید گردیده است.