بررسی رابطه خودکارآمدی با ابعاد انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهر همدان

بررسی رابطه خودکارآمدی با ابعاد انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهر همدان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با ابعاد انگیزش تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 98 - 1397 بود که بر اساس فرمول تاباچینک و فیدل (2013) تعداد 107 نفر به عنوان گروه نمونه به صورت تصادفی مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب شدند.

برای سنجش خودکارآمدی از پرسشنامه نظامی، جروسلم و رالف شوارز و جهت سنجش انگیزش از پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار spss انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که بین خودکارآمدی و انگیزش درونی و بیرونی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد در حالی که بین خودکارآمدی با بی انگیزگی دانش آموزان رابطه معکوس و منفی مشاهده شد. هم چنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که به وسیله خودکارآمدی می توان انگیزش تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کرد. به بیان دیگر دانش آموزی که خودکارآمدی بیش تری دارد، از انگیزش تحصیلی بهتری برخوردار بوده و در زمینه درسی قویتر عمل می کند.