رهبری در دو عصر متفاوت (رهبری نوگرایی برای عصر مدرن و رهبری فرانوگرایی برای عصر پست مدرن)

مقاله رهبری در دو عصر متفاوت (رهبری نوگرایی برای عصر مدرن و رهبری فرانوگرایی برای عصر پست‌ مدرن)

رهبری به ‌عنوان یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر سازمان‌ ها به‌ طور گسترده‌ ای مورد مطالعه و تحقیق قرارگرفته است. هدف این مقاله مطالعه، شناخت و مقایسه رهبری نوگرایی و فرا نوگرایی در دو عصر متفاوت مدرن و پست ‌مدرن می‌ باشد. روش پژوهش در این مقاله به روش جمع‌آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و اینترنت می ‌باشد. نوگرایی به‌عنوان یک پدیده فرهنگی است که عناصر زیربنایی و ساختاری آن شامل تسلط بر طبیعت، پیشرفت و تغییر، عقلانیت، کارایی و روابط غیرشخصی و اتکا به وجود «یک بهترین روش» است. پست‌مدرنیسم در پاسخ به کاستی‌های مدیریت سنتی و پارادایم مدرنیسم، برای افزایش تغییر و نیازهای سازمان و جامعه به وجود آمده و معتقد است که محیط سازمانی آشفته و در حال تغییر است و دنیای فردا دنیای سازمان‌های پسانوگراست که نیازمند رهبران فرا نوگرا می ‌باشند.

در تئوری رهبری نوگرا تأکید بر تأثیرات رهبری و مطالعه جایگاه قانونی رهبر در بوروکراسی مد‌نظر است، رهبران نوگرا معمولاً علاقه‌ مند به حفظ وضعیت کنونی‌، سلسله مراتب، داشتن جایگاه رئیس، اقتدارگرایی، مرکزگرایی، وحدت و یکپارچگی، داشتن چشم‌اندازهای جهانی، عقلانیت و منطق و ... می‌باشند. در رهبری فرا نوگرایی تمرکز بر چگونگی فرایند رهبری است و به توانایی شخصیتی رهبر و قدرت نفوذ او در باورها، ارزش‌ها، رفتارها و اعمال کارکنان تأکید می‌شود. رهبری فرا نوگرا در عصر پست‌ مدرن، مفهوم جدیدی از رهبری را با عنوان رهبری خدمتگزار ارائه می‌کند که دارای ویژگی‌ هایی همچون همدلی، دوراندیشی و گوش دادن مؤثر می ‌باشند و همواره به دنبال آن هستند که به دیگران خدمت کنند‌. این شیوه از رهبری بر روابط سالم و کارایی در سازمان تأکید دارد.