تشخیص بالینی، پرتوشناسی و ملکولی نشانگان اتوزومی غالب لارسن: گزارش یک خانواده بزرگ ایرانی

نشانگان لارسن(i.s) یکی از استئوکندرودیسپلازی های نادر اتوزومی غالب است. مشخصه این بیماری عبارتست از دررفتگی های متعدد در مفاصل بزرگ و ناهنجاری های بخش میانی صورت، به شکل هیپوپلازی و شکاف کام. در چند سال اخیر مشخص شده است که نشانگان لارسن به دلیل جهش های بدمعنی یا حذف های کوچک درون چهارچوب در ژن فیلامین(flnb)b بروز می کند. ژن فیلامین b پروتئین سیتواسکلتی بسیار مهمی با همین نام را کد می کند که در تشکیل بافت همبند بین سلولی و غضروف های مفصلی و تکامل مهره ها نقش دارد. در این مقاله، یک خانواده بزرگ ایرانی با بیش از 30 بیمار مبتلا به نشانگان لارسن، در 4 نسل متوالی که با وراثت اتوزومی غالب منتقل شده، معرفی می شود. افراد این خانواده در شهر های مختلف پراکنده بودند. پس از بررسی های بالینی و پرتوشناختی در تعدادی از بیماران و تایید تشخیص، بررسی ملکولی برای جهش های ژن flnb، با روش dhplc، توالی یابی، و هضم اندونوکلئازی انجام شد. جهش در این خانواده عبارت بود از جایگزین شدن گوانین به جای آدنین، در نقطه 679 (a<679g) که سبب جایگزینی اسید گلوتامیک به جای لیزین، در محل اسید آمینه شماره 227 پروتئین فیلامین(e227k)b شده بود. این جهش از انواع جهش های بدمعنی تکراری در ژن بیماری است که در خانواده های دیگر هم گزارش شده است. تفاوت فنوتیپی، از نظر شدت و نوع علائم، در مبتلایان از بسیار خفیف تا بسیار شدید مشهود بود.