نقش سازمان های مردم نهاد درایجاد صلح و سازش به عنوان صلح یار مراجع قضایی

نقش سازمان های مردم نهاد درایجاد صلح و سازش به عنوان صلح یار مراجع قضایی

تعاریف دقیقی که بتوان از سازمان های مردم نهاد به ذهن متبادر شود چندان دقیق و روشن نیست، ممکن است به صورت انجمن های گوناگون، نهادها، بنیادها، مؤسسه ها، گروه ها و هیأت ها باشد. از این نظرکه این سازمان ها می توانند به عنوان نهادهای مستقل و بدون وابستگی به دولت ایفای نقش نمایند. و به صورت داوطلبانه و برای مقاصد غیر انتفاعی و غیر سیاسی به وجود آیند. ازاین رو می توانند در پیشگیری از جرم نقش فعالانه ای ایفا نمایند و یا در کاهش جرایم و پیشگیری از وقوع آن نقش آفرینی کنند.

در واقع می توان گفت عدم توانایی در رویکردهای انحصارطلبانه قضایی در رویاروی با کثرت پرونده های حقوقی موجب شده است که در چند دهه اخیر مراجع قضایی را به اتخاذ رویکردهای مشارکتی سوق دهد، و یکی از این رویکردهای مشارکتی را شورای صلح و سازش نام برد، که به دلیل مردمی بودن آن، از کارآیی و تاثیر گذاری زیادی برخوردار است.

هدف از این پژوهش بیان میزان مشارکت سازمان های مردم نهاد (شورای صلح و سازش) در تصمیم گیری های قضایی با توجه به پارامترهای از قبیل جلب مشارکت مردمی، جذب سرمایه ها و منابع کوچک مردمی، ایجاد گسترش وتقویت هماهنگی بین دولت ومردم، گسترش نظارت عمومی و ارزیابی فعالیت ها است. با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به این نتیجه می رسیم که مراجع ذی صلاح قضایی می توانند با توجه به راهکارهای اصولی، اطلاع رسانی و آگاهی سازی عمومی را از طریق جلب مشارکت های مردمی در تشکیل و تقویت سازمان های مردم نهاد(شورای صلح و سازش) در جهت مختومه کردن پرونده های قضایی ایفای نقش نمایند.