اثربخشی آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر خودکارآمدی و انتظارات پیامد دانشجویان

اثربخشی آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر خودکارآمدی و انتظارات پیامد دانشجویان

با توجه به اهمیت نقشِ خودکارآمدی و انتظارات پیامد به عنوان متغیرهای شناختی-اجتماعی در ایجاد تفاوت در میان دانشجویان در برخورد با موانع، چالش ها و فشارهای دوران تحصیل، ارائه راهکارهایی برای بهبود این تعیین کننده های فردی-آموزشی در دانشجویان اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر خودکارآمدی و انتظارات پیامد دانشجویان بود. تحقیق حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود.

جامعه پژوهش متشکل از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1400 - 1399 بود. نمونه این مطالعه 40 دانشجو بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس های خودکارآمدی عمومی (schwarzer & jerusalem, 1995) و انتظارات پیامد دانشجو (landry, 2003) بودند. برای گروه آزمایشی، آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا  (rashid & seligman, 2014) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برگزار گردید، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد.

برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده گردید. آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر افزایش خودکارآمدی و انتظارات پیامد اثربخش بود (0.01>p). بنابراین، نتایج پژوهش اثربخشی کاربست آموزش مولفه های روانشناسی مثبت گرا را بر بهبود خودکارآمدی و انتظارات پیامد دانشجویان تأئید کرد.