شیرین کامی مولانا در غزلیات شمس

شیرین کامی مولانا در غزلیات شمس

دیوان شمس از لحاظ گستره معانی و مفاهیم و واژه ها، نمونه ای بی همال است. مولانا با در هم شکستن مرزهای زبان، آن را از محدودیت در تنگناهای رسمی زبان در آورده و توانسته است در دامنه وسیع واژگان، اندیشه ها و عواطفی متنوع را جاری سازد.

با وجود حقایق عالی عرفانی و دریاهای جوشان عواطف حاد و فراز و فرود اندیشه های بلند که در نتیجه تلقین شمس و الهام از عشق اوست و با تمام کام و ناکامی ها که در دوران کمال حیات خود و از حضور شمس به بعد یافات، یکی از عناصری که در تمام دیوان بسیار خودنمایی می کند، شیرین کامی های اوست که در هر حال و مقام، آنی از آن غفلت نکرده و هر آن چه پیرامونش دیده و کشیده و چشیده، همه را نوشین و گوارا یافته و این بهجت خود را با هر واژه ای مرتبط با شیرینی، ابراز نموده است.

در این پژوهش که به روش تحلیلی و آماری انجام گرفته، نگارنده با بررسی دیوان کبیر، مضامین و عناصری را که دال بر حال خوش و شیرینی کام اوست، برگرفته و تحلیل کرده است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که واژگانی بعضا با بسامد بسیار بالا در دیوان به کار رفته که بیانگر شیرینی و دل چسبی و دل انگیزی حال و قال اوست و نتیجه حلول عشق در دل و جان بی قرار اوست.