تحلیلی بر رمان تهران مخوف از منظر ادبیات استعماری

تحلیلی بر رمان تهران مخوف از منظر ادبیات استعماری

در قرن بیستم، برای استعمارگران امکانپذیر نبود که به زور سرنیزه به استثمار ملتها ادامه دهند و با قدرت استعماری نمی توانستند از دست نشاندگان خود در کشورهای مستعمره نگهبانی کنند؛ بنابراین کارشناسان استعمار به مطالعه و بررسی پرداختند تا راهی برای حفظ منافع و موجودیت استعمار و رژیم های دست نشانده در کشورهای نیمه مستعمره پیدا کنند و از این طریق از بروز جنبش های ملی و مردمی پیشگیری کرده، تبلیغات روشنفکران و انقلابیون را علیه استعمار و رژیم های وابسته بی اثر سازند و همواره، راه را برای استعمار و استثمار و چپاول باز نگه دارند.

شخصیت های داستانی « تهران مخوف » و  دنباله آن (  یادگار یک شب ) در محیط و اداره پیش از رضا شاه قرار داده شده. فرخ و مهین دو شخص عمده رمان، عشقی پرشور و رمانتیک به یکدیگر دارند و از کودکی باهم بزرگ شده اند. مهین دختر عمه فرخ است و پدر ثروتمندش می خواهد او را همسر پسر آدمی با نفوذ کند و خود به جاه و مقامی برسد. فرخ چاره جویی می کند و مهین را می رباید و این رمان به رغم نارسایی های ساختاری، رمان ایرانی را به سوی واقع گرایی می برد. برخی از توصیف های آن از تهران، از محله های مرکزی، شیره کشخانه ها، شیوه زندگانی شهری، تردد وسایل نقلیه، قلعه، مراکز فساد، کافه های جنوب شهر، روستای اوین در شمال شهر، هتل ها، محافل بوروژوا و مجامع و ... تا آن زمان، توصیف را جهت ایجاد نمایش « واقعیت » تا بدان حد پیش نرانده بود.