اثربخشی آموزش رفتاری والدین بر مشکلات برونی سازی شده کودکان 7 تا 9 ساله شهر بوشهر

اثربخشی آموزش رفتاری والدین بر مشکلات برونی سازی شده کودکان 7 تا 9 ساله شهر بوشهر

هدف این مقاله، اثربخشی آموزش رفتاری والدین بر مشکلات برونی سازی شده کودکان 7 تا 9 ساله شهر بوشهر می باشد. روش پژوهش، از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول، دوم و سوم مدارس ابتدایی شهر بوشهر در سال تحصیلی 1401 - 1400 به تعداد 16400 نفر بوده که تعداد 30 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به صورت قرعه کشی به دو گروه آموزش رفتاری والدین( 15 نفر) و گروه کنترل 15 نفره تفکیک گردیدند.

ابزار گردآوری داده ها، استفاده از بسته آموزشی و درمانی رفتاری والدین راسل بارکلی (1997) و مقیاس سیاهه رفتاری کودک آخنباخ و رسکولار( 2007 ) پس از ترجمه و بومی سازی با فرهنگ کشور و بررسی تایید روایی صوری و پایایی می باشد. نتایج توصیف یافته ها نشان داد که آموزش رفتاری والدین موجب کاهش میزان مشکلات برونی ساز ی شده و ابعاد آن در دانش آموزان در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون شده است.

نتایج آزمون تی وابسته در سطح معنی داری 0.05 نشان داد که آموزش رفتاری والدین بر مشکلات برونی سازی شده و ابعاد آن در کودکان 7 تا 9 ساله بوشهر در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییر کرده است. همچنین، نتایج تحلیل کورایانس نیز نشان دهنده معناداری اثربخشی آموزش رفتاری والدین بر مشکلات برونی سازی شده و ابعاد آن در دانش آموزان دختر با اندازه اثر مطلوب بوده است. در نتیجه، با بکارگیری آموزش رفتاری والدین به عنوان یک روش موثر، مقرون به صرفه در هزینه و زمان به نظر می رسد که می تواند در جهت درمان به کودکانی با اختلالات رفتاری گام برداشت.