بررسی جامعه شناسی هنر با تاکید بر سبک هنری طبیعت گرایی (ناتورا لیسم)

بررسی جامعه شناسی هنر با تاکید بر سبک هنری طبیعت گرایی (ناتورا لیسم)

یکی از خصیصه های فرهنگی قرن بیستم، رشد و توسعه ی بینش جامعه شناختی است. در پی شکل گیری و تکامل نظریه های اجتماعی، کم کم جامعه شناسی به عنوان دانشی مستقل از بستر فلسفی خود جدا شد و به سرعت با دیگر علوم درآمیخت. این جریان که از پدیده های مهم بعد از رنسانس است، ناشی از آگاهی و شناخت در باره ی وجود قانون در زندگی اجتماعی است. یکی از ابعاد نفوذ بینش جامعه شناختی در روزگار ما، تفسیر جامعه شناختی دستاوردهای فرهنگی است.

در پی شکل گیری نظریه های اجتماعی، جامعه شناسی به عنوان دانشی مستقل از بستر فلسفی خود جدا شد و به سرعت گستره و عمق بیشتری یافت. تلاقی این دو اتفاق مهم،یعنی گسترش چشم انداز جامعه شناختی به حوزه های جدیدتر همچون هنر، مسئله پژوهش حاضر را شکل می دهد. طبیعت گرایی یا ناتورالیسم اصطلاحی است در تاریخ هنر و نقد هنری برای توصیف سنخی از هنر که در آن طبیعت بدان گونه که به نظر می آید، بازنمایی می شود.

ناتورالیسم مکتبی است که احساس و عاطفه و تخیل را کنار می گذارد و بر واقعیت های طبیعت و اصول و قانون های علمی تکیه دارد. هدف از این جستار کوششی است در جهت جامعه شناسی هنر با تاکید بر سبک هنری طبیعت گرایی (ناتورالیسم). این که امروز هنر یکی از ارکان اصلی زندگی اجتماعی بشر است انکارشدنی نیست و بر این اساس است که جامعه شناسی خواسته وارد گود فضای هنری شود. بخش عمده ی فضای هنری تحت تاثیر فضای عمومی جامعه است. به سخن متفاوت، هنر برداشتی از جامعه است بر همین مبنا به ضرورت این پژوهش می افزاید. این پژوهش براساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی، براساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی است. شیوه گردآوری اطلاعات به روش اسنادی است که براساس آن کلیه منابع و شواهد مرتبط، مورد مطالعه و فیش برداری قرار می گیرد.