مقایسه مفهوم ارتباط درون و بیرون در ایران و جهان از دیدگاه کریستیان نوربرگ شولتز

مقایسه مفهوم ارتباط درون و بیرون در ایران و جهان از دیدگاه کریستیان نوربرگ شولتز

درون و برون در نگرش نوربرگ شولتز که نسبت توپولوژیکال ارتباط آنها را وجه بنیادین "فضای وجودی" یک مکان می داند به عنوان یکی از اساسی ترین مفاهیم تعریف فضا و مکان مورد بحث می باشد. او که از منظر پدیدار شناسی به جهان هستی و پدیده های آن می نگرد، هنگام صحبت از مرکز و درون چیزها از مفهوم مکان یاد می کند و آنجا که درباره آستانه و مرز چیزها می اندیشد، اشاره به اتصال آن "درون" با بیرون چیزها دارد.

در نتیجه با وجودی که در یک فضای معماری، فضای درون و بیرون به وسیله عناصر کالبدی قابل تفکیک هستند ولی بین فضای درون و فضای بیرون همواره رابطه ای وجود دارد که مانع قطع ارتباط انسان با طبیعت و جامعه می گردد که این ارتباط نیاز به حضور یک واسطه است که منجر به ارتباط بیرون و درون می شود. بدان جهت است که انسان علاوه بر ایجاد امکان نیاز به فضای درون و بیرون به ضرورت مکان حرکت بین این دو فضا نیاز دارد.

این مقاله برپایه نگرش پدیدارشناسانه کریستیان نوربرگ شولتز، که بازگشت به ماهیت چیزها را طلب می کند، سعى دارد تا با نگاهى دقیق به پدیده مکان، به ماهیت مقوله درون و برون و ارتباط آنها به عنوان یکى از ویژگی هاى ساختارى و نحوه ارتباط انسان با مکان و با جهان هستى، بپردازد وسعى دارد با مقایسه این ارتباط بین ایران و جهان به ماهیت ساختارى آن مکان نزدیک گردد. روش تحقیق مورد استفاده کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. همچنین در این پژوهش به بررسی یک نمونه بنای خارجی و یک نمونه بنای داخلی پرداخته شده است.