نگاهی به توان ها و زیرساخت های ورزشی کشور، بازنگری به صنعت توریسم از منظر sport tourism

یکی از انواع جهانگردی که بسیار مورد علاقه و استفاده مردم دنیا واقع شده، توریسم ورزشی است. برگزاری انواع مسابقات جهانی، ملی، منطقه ای انگیزه ای قوی برای حضور و شرکت مردم در محل برگزاری مسابقات است. به نحوی که همه کشورهای میزبان از چندین سال قبل اقدام به برنامه ریزی های جامع و کلان، جهت ساخت تاسیسات زیربنایی و روبنایی در کشور خود می نمایند. امروزه پیوند میان جهانگردی و ورزش، نوع جدیدی از جهانگردی را ایجاد نموده که جنبه های مختلف و متنوعی را در بر می گیرد. گستره وسیعی که از فعالیت های هیجانی نظیر adventure tourism شروع شده و تا فعالیت های تمدد اعصاب recreation tourism را در بر می گیرد؛ چرا که به همان میزانی که سلیقه ها و تمایلات متفاوتی برای افراد متصور است به همان مقدار دامنه فعالیت های جهانگردی ورزشی نیز گسترده است. بدین لحاظ تجمیع سه شاخه از فعالیت های انسانی یعنی جهانگردی، ورزش و سلامت، تشکیل دهنده ساختار جدید و جامعی برای پر کردن اوقات فراغت و تفریح همراه با نشاط روحی و جسمی انسانها گردیده است. بررسیها و ارزیابیها از توانهای محیطی ایران نشان می دهد که در کنار هزاران نوع جاذبه جهانگردی و تاریخی که وجود دارند، از لحاظ پتانسیل های لازم جهت راه اندازی فعالیت های مختلف ورزشی نیز در سطح بسیار مطلوبی قرار دارد، به نحوی که متاثر از شرایط متنوع اقلیمی، توانایی راه اندازی و ایجاد سایت های بسیار عظیم و مجهز ورزشی در کشور در نقاط مختلف وجود دارد. اما متاسفانه توجه چندانی به این امر نگردیده و تنها در برخی رشته های ورزشی خاص نظیر فوتبال و کشتی و آن هم تا حدودی، فعالیت های صورت گرفته است. مدیریت قوی و برنامه ریزی جامع به همراه لزوم اعتقاد به شکل گیری فعالیت های ورزشی همگانی، می تواند راهگشای ما در این زمینه باشد در کنار تاثیرات گردشگری ورزشی بر صنعت گردشگری نکته دیگری که از اهمیت ویژه ای برخوردار است، تاثیر ورزش و گردشگری بر اقتصاد کشورهاست. برگزاری تورنمنت های ورزشی در سطح بالای بین المللی آوردن تحولات عظیم اقتصادی، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی برای کشور میزبان به ارمغان می آورد و این موضوع به حدی دولتمردان کشورهای توسعه یافته و مترقی دارای اهمیت است که برای به دست آوردن میزبانی رقابت های بین المللی نظیر المپیک، جام جهانی و ... به انواع راه ها و روش ها متوسل می شود. از مهم ترین مشکلات این حوزه نداشتن برنامه استراتژیک برای توریسم ورزشی کشور با توجه به قابلیت های کشور است. یکی دیگر از مشکلات توسعه توریسم ورزشی، عدم توانایی در برگزاری تورنمنت های بزرگ ورزشی نظیر المپیک، جام جهانی و بازی های آسیایی است. توسعه زیرساخت ورزش های بومی می تواند بعنوان پروژه پیشگام توریسم ورزشی مطرح گردد. تاکید بر ورزش های بومی می تواند یکی از مزیت های ایران برای توسعه توریسم ورزشی خود محسوب شود؛ چنانچه تلاش مسوولان و برنامه ریزان ورزشی دنیا نیز بر تخصصی تر کردن رشته ها و بومی سازی آنهاست. ایران نیز به دلیل داشتن ورزش های مختلف بومی و سابقه متمادی در این ورزش ها می تواند با معرفی این ورزش ها برای ورود به المپیک زمینه توسعه توریسم ورزشی خود را فراهم آورد. همان طور که بسیاری از مسابقاتی که در المپیک به عنوان رشته ورزشی مطرح می شود، بازی های بومی و محلی کشورهای مختلف است. در این راستا برخی از کشورها نیز با توجه به پتانسیل های ورزشی موجود در کشورشان اقدام به ایجاد مراکز ورزشی خاص برای گسترش رشته های بومی کرده اند و از این طریق درآمد سرشاری را نصیب کشور خود می کنند.