نقش دولت در توسعه پایدار گردشگری

در قرن اخیر جهان با یکی از مهمترین صنعت ها یعنی صنعت گردشگری روبه روست که اقتصاد بسیاری از کشورها بر پایه این صنعت است. هر یک از کشورها به نوبه ی خود سعی در جذب گردشگر دارد. در این پژوهش تلاش شده که به این سوالات پاسخ داده شود که نقش دولت ها در توسعه ی این صنعت در کشورشان چیست؟ دولت چه اصلاحات و برنامه هایی برای توسعه ی این صنعت میتواند انجام دهد؟ آیا دخالت دولت در این عرصه میتواند مثبت واقع شود و دولت در راستای این صنعت از چه کارهایی میتواند استفاده کند؟ تحقیق در انجام این پروژه نخست مراجعه به کتابها و مقالات نویسنده های مختلف و نوشته ها و مقالات اساتید و پایان نامه ی دانشجویان و انتخاب گزیده ای از مطالب در این زمینه است و سپس دقت نظر در ابعاد نقدی آنهاست. این مقاله شامل 3 بخش است که بخش اول مقدمه ای بر گردشگری و توضیح آن است و بخش دوم به نقش دولت در این صنعت و بخش سوم به راهکارهایی درباره ی همکاری هر چه بیشتر این دو ارگان با یکدیگر اختصاص داده شده است. با مطالعه ی این پژوهش می توان به این یافته ها رسید که دولت با برنامه ریزی و اختصاص سرمایه گذاری های کلان و مدیریت و تبلیغات و ایجاد روابط گسترده بین الملل به توسعه گردشگری در کشورش می پردازد که این مهم با همکاری سایر بخشهای کشور تسهیل می یابد. فعالیت های دولت در عرصه گردشگری را میتوان در قالب وجوه زیر جست و جو کرد: 1. برنامه ریزی 2. تامین نظارت و کنترل زیرساخت ها بر محیط های مقصد که هر یک از این ها به نوبه ی خود بسیار مهم است و با دقت نظر و مدیریت باید به اجرا درآیند. با توجه به مباحث مطروحه میتوان نتیجه گرفت که دولت در این صنعت نقشی بسیار کلیدی و تاثیرگذار دارد و سیاست های بین المللی و روابط دولت ها با یکدیگر در به وجود آمدن مرزها و یا از بین رفتن آنها در جذب گردشگر بسیار موثر بوده و دولت ها به خصوص کشور ایران در این زمینه باید فعالیت های بسیاری انجام دهند. اهمیت برنامه ریزی دولت در این زمینه تا حدی است که در اثر کوتاهی این آن صنعت گردشگری در کشورمان میتواند هر لحظه کمرنگ تر شود.