بررسی چگونگی بهره گیری از نور طبیعی در ابنیه ی سنتی و به کار گیری آن در خانه های مدرن

در مباحث مربوط به اقلیم معماری و عناصر تشکیل دهنده ی فضا، بهره گیری ساختمان ها از نور طبیعی از جایگاه ویژه ای برخورار است که توجه به آن سبب افزایش آسایش انسان و صرفه جویی در مصرف انرژی جهت کنترل شرایط محیطی است. در دوران اخیر، رشد جمعیت و توسعه ی شهر ها و کمبود اراضی سبب شده مجموعه ای از آپارتمان های بلند مرتبه و ادارات و خیابان های تاریک، جای خانه های سنتی را پر کنند. حاصل این جایگزینی چیزی جز بی توجهی به تأثیرات نور طبیعی در ساختمان ها، بهره گیری از نور پردازی های نادرست فضا، افزایش هزینه های مصرف انرژی و عدم آسایش حرارتی ساکنین را نیست. لذا این پژوهش به بررسی و تحلیل جایگاه نور طبیعی در خانه های سنتی، می پردازد تا استفاده از الگوهای آن در خانه های مدرن، راهگشای مشکلات ذکر شده می باشد. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات اسنادی، ابتدا به بررسی ساختار خانه های سنتی در ایران و سایر کشورها پرداخته، و با تحلیل نمونه های از ابنیه ی سنتی در اقلیم گرم و خشک، فاکتورهایی را جهت ارتقای کیفی فضاهای مسکونی مدرن با استفاده هدفمند از نور طبیعی ارائه می دهد. بررسی های انجام شده، حاکی از آن است که استفاده از مدول مناسب برای بازشوها، جهت گیری مناسب ساختمان بهره گیری از نور طبیعی، طراحی ساختمان در جهت فرم گیری، مناسب برای به حداکثر رساندن فضاهای دارای نور مطلوب طبیعی و .... از جمله پارامترهایی هستند که توجه به آن ها در طراحی خانه های مدرن، می تواند کمک شایانی به تأمین نور طبیعی مطلوب در ساختمان ها نماید.