تدوین مؤلفه های طراحی فضای شهری متنوع با رویکرد زمینه گرایی

کیفیت زندگی شهری با میزان و نوع فعالیت در فضاهای شهری سنجیده می شود. بدین ترتیب که هرچه میزان فعالیت و آمدو شد پیاده در این فضاها بیشتر باشد شادابی، سرزندگی و پویایی افزایش می یابد و محیط زندگی به محیطی مطلوب تبدیل می شود. با استفاده از تنوع می خواهیم فضای شهری را از یکنواختی برهانیم ولی نه اینکه باعث اختشاش در فضا شویم چرا که تنوع زیاد و بدون برنامه و بدون خوانش با محیط می تواند باعث اغتشاش شود. یکنواختی و اغتشاش دو روی یک سکه اند و هر دوی آن ها ناخوشایند هستند. بنابراین باید تنوعی که در فضای شهری ایجاد می شود جدا از زمینه ی آن نباشد چراکه تنوع بدون توجه به زمینه ی تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و ... نه تنها سرزندگی و پویایی را به دنبال ندارد بلکه می تواند باعث ایجاد فضای شهری مرده شود. این مقاله در نظر دارد که با استفاده از روش های کتابخانه ای و با توجه به نمونه های موجود در این خصوص به نحوه ی ارتباط تنوع با زمینه گرایی و تاثیر آن ها بر فضای شهری و در نهایت به تدوین مؤلفه های طراحی فضای شهری متنوع با رویکرد زمینه گرایی بپردازد. بر مبنای نتایج تحقیق مؤلفه های تنوع با رویکرد زمینه گرایی به صورت عملکردی، زیباشناختی و زیست محیطی و با شاخص هایی شامل تنوع در فعالیت ها، نورپردازی، حمل و نقل و ... و در عین تنوع توجه به زمینه ی کالبدی، اجتماعی- فرهنگی، تاریخی و اقلیمی بوده است.